Əlizadə Nuridən İKİ ŞEİR
![](/uploads/img/posts/2024/07/01/ƏLİZADƏjpg-1719818895.jpg)
Günəşi vurdular səba yerindən...
Neynəsin bu quzu anası ölmüş,
Necə oynamasın oba yerindən?
Sevgisi azalıb bu adamların-
Bu dünya üşüyür soba yerindən...
Bu yay nə tez öldü- yayı vurdular?
Say saya gəlmədi, sayı vurdular...
Axşam qaranlıqda ayı vurdular
Günəşi vurdular səba yerindən.
Bir şam işığında əriyər yuxum...
Sancılar varağa bu qələm- oxum.
Dünya başdan- başa qəmə yoluxub-
İndicə gəlirəm " vəba" yerindən.
Sevinir o yağış- telinə dəydi,
Adım bəxtəvərdi- dilinə dəydi
Əlinin istisi əlimə dəydi
Az qaldı bu əlim qopa yerindən.
Yaşamaq nədir ki?- köhnə həvəsdi...
Ömür yaş bəbəkdi, quru nəfəsdi.
Bir qəm ürəyimə bəs eləməzdi-
Aldım bu qəmləri topa yerindən....
Gizlənib
Ağacın son hıçqırığı,
Ocaq közündə gizlənb.
Dirilər öz paltarında
Ölü bezində gizlənib.
Durub gəldim sənə sarı,
Götürmədin sən hasarı.
Ayağımın ağrıları
Ayaq izində gizlənib.
Göy üzüymüş göyçək üzün,
Çaşıb qaldım görcək üzün...
...Bu dünyanın gerçək üzü
Yalan üzündə gizlənib...