Yumasan gözlərini,

gizlənməyə yer tapmaya dünya –

bir dəfə də sən udasan oyunu…

Tutasan yaxasından,

fırladasan başına,

göstərəsən bütün bucaqlarını…

Hər bucağın

hər sevgidə

çiçək-çiçək olduğunu,

ayrılıqda

bulud-bulud dolduğunu,

fəsil-fəsil solduğunu…

Silkələyib tökəsən hər küncünü,

göstərəsən gücünü,

alasan verdiyin bacların öcünü..

Üzündə şillə yeri var dünyanın…

çəkib, sonra tumarlayasan başını

uşaq kimi…

Sonra da qoşulub ona son dəfə ağlayasan, -

tən gələsiniz deyə…

Beləcə…

Anından ömür keçə…

Ya oyun sənin xeyrinə bitə,

ya da,

heç olmasa

heç-heçə…