II Qarabağ savaşından bəhs edən poema yazmışam. Hələ heç yerdə yayımlanmayıb. Bu gün 27 sentyabr ANIM GÜNÜ ilə əlaqədar olaraq poemadan bir parça paylaşıram.

Şəhidlərimizin müqəddəs ruhlarına salam və dualarla.

***

Partlayırdı mərmilər,

Partlayırdı bombalar.

Gözlənilməz hücumla,

Pozulmuşdu normalar.

O nədir, kim çəkdi ah?

Bu səs nə idi, Allah?!

Qopdu ayağı, əli,

O qəhrəman, mərd Əli

Minaya düşdü, aman,

Yaşamağa yox güman...

Donur qanı, keyləşir,

Nə ağrı, nə acı yox.

Doğru yola gedənin

Yoldaş ehtiyacı yox...

Dolandırıb gözünü

Baxdı qardaşlarına,

Dedi: Buraxın məni,

Gedin siz irəliyə!

Sual verməyin - niyə?

Sual verməyin mənə

Boş yerə uzun-uzun.

Şəhidlik arzum idi,

Ülvi, müqəddəs arzum.

Allahverdi, Mübariz,

Əlif idealımdı.

Pəncəli şəhidliyi

Çoxdankı xəyalımdı.

Susdu, gözünü dikdi

Açıq səmaya birdən,

Mənim gördüklərimi

Görürsünüzmü? -dedi.

Nə gözəl bağ-bağça var…

Vəd etmişdi Yaradan.

Baxın, bizim igidlər

Yerləşiblər orada...