Əbülfət Mədətoğlu: - Tək adamın mənzərəsi...
Fikirlidi, danışmaq da istəmir
Öz içində heykəl kimi oturub...
Dizi əsir, amma kömək səsləmir -
Sanki Yeri o, çiyninə götürüb!..
Bir yaşamın ağrıların üzündən,
Bir də ahın tüstüsünü gizləmir...
Bu dünyada - Allah, Sən və özündən -
Başqasının diqqətini gözləmir!
Sükutunun kirkirəsi daş çəkir,
Xəyalında məktub yazır - qələmsiz...
Şəkilinə gözləriylə baş çəkir -
Əvəzində ümid alır - sələmsiz!..
O nə qədər yüklənsə də fikirlə,
Bir addım da duran deyil geriyə!..
Gecə, gündüz elədiyi zikirlə -
İnamı var - bir gün qoşa yeriyə!..