Əlizadə Nuri : - Sevgi

Ədəbiyyat 10:04 / 22.01.2025 Baxış sayı: 204

 

Hələ sevgi deyil bir yastığa baş qoymaq,

Sevgi-qəfəsdən dartınıb,

çırpınan bir quş olmaqdı.

Sevgi işıq xətti keçməyən yerdə də

Cərəyana qoşulmaqdı...

Hərdən laldı,

Bəlkə ləldi?

Həm Tanrıdı sevgi

həm Tanrıya açılmış əldi...

Sevgi bu dünyadan da əvvəldi!

...Sevgi! Biz sənsiz

ayna kim qırılmış ayıq,

qurumuş çayıq,

İçində bayquşlar ulayan

bir xarabayıq...

...Sevgi elə çətirdi ki,

Ən gur yağışda da islanmamaqdı.

Sevgi- quru bir ağacda

Sonuncu yaşıl budaqdı.

...Sənin bir adın SEVGİ,

bir adın Günəşdi, qadın.

Sənin günəşdən fərqin

Hər gün DOĞMAĞINDADI...

...Bilirsən qadın,

mən indi bilmişəm ki,

Sən mənim hər yanı minalanmış həqiqətimsən-

Sənə toxunmaq

minalanmış sahəyə girmək qədər

qorxulu imiş...

Mən indi bilmişəm ki,

Sevgi süni nəfəs aparatına

qoşulmaq kimi

Son çıxış yolu imiş...

...Sevgi ağdı,

Sevgi dağdı,

Sevgi ömür boyu

Şüşə qırıntıları üzərində gəzib

amma ayaq üstə qalmaqdı!

...Bəlkə Tanrı özü eşqdi?

Bəlkə sevgi elə Haqdı?

Sevgi-ayrı şəhərlərdə

Eyni vaxtda darıxmaqdı...