Saqif Qaratorpaq - ŞEİRLƏR
Yarızarafat,yarıciddi...
Deyirəm,bitdi hər şey!
Ancaq özüm bitirəm...
Nə ola,yaddaşımı
Yolda salıb itirəm.
Unudam ünvanımı,
Yaddan çıxa ev-eşik.
Vəfasız ömrə-günə
Daha çəkməyəm keşik.
Silinə yaddaşımdan
Hətta sevdiyim qadın.
Yanından ötüb keçəm,
Yadımdan çıxa adın...
Ömür-gün təzələnə,
Hər şey baş-ayaq ola.
Ürəyim əl dəyməyən
Ağappaq varaq ola.
Yadıma da düşməyə
Mənə çəkdirdiklərin.
Olmaya bircə damcı
Məhəbbətdən xəbərim.
Mən də təzə sətirdən
Başlayam dastanımı.
Heç olmasa bu dəfə
Gəlib kəsmə yanımı...
Orda sən sus,burda mən...
Yenə yağış başladı...
Hava soyuq,torpaq nəm.
Yenə səndən xəbər yox,
Sükuta tutmuşam dəm.
Ayağını sürüyür
Asta-asta buludlar.
Baharın göz yaşından
Sırğa taxıb göy otlar.
Nə soraq var,nə bir zəng...
Nə döyən var qapımı.
Öz içinə qısılıb,
Sevgi acıdı hamı...
Dayanıb qum saatı
,Vaxt da gedib yatmağa.
Min ildi yol gəzirəm,
Özümə qayıtmağa.
Daha gecdi...xərclənib,
Tükənib çoxu ömrün.
Son ucu tənhalıqdı,
Ha uzatsan bu ömrü.
*-**
Daha güvənmə mənə,
Sən səhv elə,
üstünə gəlsin hamı.
yüyürsün əli baltalı,əli baltasız…
Dost da düşmən olur
öz içindən yıxılanda adam…
Qışqırmağa dəyməz,
Haqq elə haqdı,
inansan da,inanmasan da.
Doğru elə acıdı,yemək olmur,
cızdağı çıxır adamın.
“Bağışladım” deməklə,
bağışlanmır günahlar.
Mən elə həmən adamam,
amma saçımda qışdı,
üzümdə payız…
əllərim çinar budağı.
Sökülmüş ömrümə
yamaq vurmaqdı işim.
Təsəllim
ürəyimə işığı düşən adamlar.
Toxunma,damasıyam.
Çox heyif,son baharda
Boş leylək yuvasıyam...
Yenə səndən xəbər yox,
Sükuta tutmuşam dəm.
Bu gün- susmaq günüymüş...
Orda sən sus,burda mən...