Əlizadə Nuri : - Ölüm, payız və biz...
Ağrılar- çiçək qoxusu...
Ətrinə dəydim ölümün.
Bu gün də ölə bilmədim-
Xətrinə dəydim ölümün.
Sevib ölümü ləngitdim,
Dodağıma qondu adın.
Elə doldun gözlərimə
Yuxuya yer saxlamadın.
Hələ uça bilməsək də,
Uçuna- uçuna getdik..
Dünyanın son şəhərinin
Sonuncu ucuna getdik...
Gedib girdik bir payıza,
Yavaş- yavaş, addım- addım.
Yağış yağırdı tanrıdan
Sanki üşüyürdü payız-
Çıxarıb son pencəyimi
Payızın çiyninə atdım...