Bir üzü qaranlıq, bir üzü sükut

Əyilir üstümə təklik kabusu...

Sanki buxarlanıb azalır umud -

Çırpılır üzümə onun qapısı...

Xəlbirdə daşınan suya bənzəyir,

Səssiz itirilən ömür günləri...

Hara naxış olur, nəyi bəzəyir

Ayın yarı kösöv - kömür günləri!..

Ağırlıq mərkəzi olandan ürək,

Artıq düyün düşüb qollar sinədə...

Tənhalıq adlanan işgüzar mələk -

İndi əl qoyubdu özəl günə də!

Mənzərə dözülməz, vaxt da kirkirə

Üyünən xəyallar tökülən yarpaq...

Arabir dalıram dərin fikirə -

İsinər qovuşsaq üşüyən torpaq!...