Əbülfət Mədətoğlu : - Həyatım
Zərbələri dözülməzdi,
Qayğıları çözülməzdi...
Dil anlamaz, söz bilməzdi -
həyatım!..
Yoxuşları yeniş namlı,
Qəm sfrəsi geniş, tamlı...
İşıqları sönmüş damdı -
həyatım!..
Nəm çəkdikcə üzüm üzdə,
Gün qaralır üzümüzdə!..
Boğulur, gah üzür üzdə -
həyatım!..
Elat köçüb, kənd qalıbdı
Çay süzülüb, qənd qalıbdı...
Bir qadına bənd qalıbdı -
HƏYATIM!..