Aida Adıgözəldən: - Və Anlarsan...
Bir gün yıxılarsan ürəyin üstə,
acı etirafdan ‐ "sevmirəm səni"...
o gündən taparsan dərdi, kədəri,
canından çıxmayan qəmi ‐ qüssəni.
Və
Anlarsan ‐
Sevmək də dəhşətmiş, sevilməmək də!
Sınıb dağılarsan qaranlıqlara,
hər qırıq qəlbində min yara açar,
inamın yıxılar, güvənin itər,
hər gün şübhələrin min yana qaçar.
Və
Anlarsan ‐
Unudulmaq dəhşətmiş, unutmamaq da!
Özünü aldadıb inandırmağa
tapıb yapışarsan saman çöpündən,
ömrün uzadarsan xəyallarının,
çıxmaq istəməzsən yalan gölündən.
Və
Anlarsan ‐
Getmək də dəhşətmiş, gedəmməmək də!
Uduzmaq ağırmış, həzm etmək çətin,
ölmək istəyərsən dəyərin üçün,
bir gün inanarsan demə dəyməzmiş,
səni düşünməyən "gərəyin" üçün.
Və
Anlarsan ‐
Ölmək də dəhşətmiş, öləmməmək də!