Adilə Səfərova : - KÖNLÜMÜ
Dünya, dərdi- sərin ilə
Eylədin talan könlümü.
Qırdı həqiqət donuna
bürünən yalan, könlümü.
Çox göstərdin qəmi, dərdi,
Namərdə çevirdin mərdi.
Üstünə tül pərdə sərdin
Eylədin nalan könlümü
Ox olub köksümə batdın,
Mürgülü baxtı oyatdın.
Gah güldürüb, gah ağlatdın
Çırpınıb qalan könlümü.
İşığı azalır nədən?
Hicrandımı bağrı didən.
Su səpib göyərt yenidən
Ciçəyi solan könlümü.
Dünya, məni də yad elə,
Sınıq qəlbimi şad elə.
Üzümə gül abad elə
Bu küskün olan könlümü.