Əzəldən su kimi safam-duruyam,

Ürəyim nə qəzəb, nə kin yeridi.

Bəlkə də bir zərrə günəş nuruyam,

Şirin arzularım əkin yeridi.

Acı söz mürgülü iynəm-tikanım,

Yalana bəllidir təkcə, sərt üzüm.

Haqdan soraq verir hər gələn anım,

Dilimin ucunda söz düzüm-düzüm.

Əlimdən çıxanda bəzən dincliyim,

Heç kimi nahaqdan tapdamamışam.

Nə yersiz hökmüm var, nə boş hay-küyüm,

Mərdlik nişanəli cəngəm-savaşam...

Söz odum, torpağım, havam, suyumdu,

Saflaşa biləndə niyyət etmişəm.

Ovcuma düşənlər tale payımdı,

Qəmə-qüssəyə də biət etmişəm.

Kim kəsə bilər ki axı, yönümü,

Bəxtin sapandından atılan daşam.

Səyirdib yüyənsiz “söz köhləni”mi,

Şeirin “quluncunu” ovxalamışam...

Sevincim bəmdədir, nisgilim zildə,

Vücudum nə qəzəb, nə kin yeridi.

İllərlə sızladım bir qərib eldə,

Ürəyim tapdanmış əkin yeridi...

12.04.2023