Xatirə Rəhimbəyli : - Tükəndim

Açıldı tilsimi bu sirr ömrümün ,
Alındı havası bu kür omrümün .
Bu azad ömrümün , bu hürr ömrümün ,
Bağlandı bərəsi , bəndi... tükəndim .
Gərildi qarşımda yolun haçası ,
Sındı xəyalımın rəssam fırçası .
Tutuldu könlümün yolu , küçəsi ,
Uçuldu şəhəri,kəndi ...tükəndim .
Qatlandı dizləri gərdişimin də,
"Haqq" deyib bağıran vərdişimin də .
Ürəyi titrədən gülüşümün də
Tükəndi şəkəri , qəndi ... tükəndim .
Arzumun üzünə sökülmədi dan ,
Qaldı,yerdə qaldı,ah, bu nahaq qan !
Yedi ,ürəyimi ,yedi bu hicran ,
Tükəndi, tükəndi ,indi.... tükəndim .
Elə uzaq etdin onda yaxını,
Bir də aşammadım hicran dağını.
Qaldırdı ürəyim ağ bayrağını ,
Ta başım sinəmə endi ...tükəndim ...