Qəfil gələn əcəl kimi

ayrılıq sarılaraq öpdü məni.

Heç bilmədim hansı zaman sevdi bizi.

Hələ yollar,

hələ yollar,

bir tərəfə çaydaşı tək tolazlayıb,

çay aşağı axıtmışdı ikimizi.

Özümüzə açammazkən sirrimizi,

heç bilmədim,

heç bilmədim ki,

Tanrıya kim satmışdı

Tanrıdan da gizli qalan yerimizi.

Nə xoşbəxtdik,

nə xoşbəxtdik bir zamanlar.

Bir mən idim,

bir sən idin,

biz bir idik.

Əl-ələ,

göz-gözə,

diz-dizə

sevişirkən həyəcandan təngənəfəs,

deyilməyən,

yazılmayan şeir idik.

Ta ki,

bir gün qəfil gələn xəyanətkar

bir ayrılıq öpdü məni,

öpdü məni,

öpdü məni...