Sonra kirpiklərim yükünü atdı,

boşaldı gözümün dolu tərəfi.

Sonra boğazımda dağı əritdim,

qəhər selə döndü o dar cığırda,

çəkdi qoşunların nəfəs yolumdan,

yenildi səbrimə qəzəb ordusu...

Sonra zəfər çaldı çiyinlərim də,

soyundu əynindən məğlub libasın.

Açıldı qaşımın düyünləri də,

sovruldu alnımdan qırış topası.

Sonra qollarımı havaya açdım,

"çiçəyi çırtladı" ümidlərimin...

Sığalsız saçlarım çox ağlamışdı,

sonra barmaqlarım savaba batdı.

Qurudu göz yaşı saçlarımın da

öldükcə ovcumda sığal həsrəti.

Yetim əllərimdə dua göyərdi,

inandım yerişsiz ayaqlarıma.

Bəlkə də üz tutub göyə gedərdim,

"dön" səsi oxundu qulaqlarıma.

Sonra ürəyimə bir nəğmə axdı,

dirildi içimdə ölən arzular.

Çəkdim pərdələri günəşə sarı,

tutdum şəfəqinin hörüklərindən.

...sonra gülümsədi aynamın üzü

baxdım ki, əksimi yaz qucaqlayıb...