Faiq Balabəyli : - BİR UDUM SEVİNC İDİN
İndi bir ovuc suyun
təşnəsiyım, yanıram.
Amma bu isitiliyin
soyuğunda donuram,-
Som-soyuqdur hər tərəf...
Hər şey səndən başladı;
Bir udum sevinc idin
uduldun və sona çatdın.
Qoxunu ciyərimə
çəkmək nəsibim mənim,
yaxamda hələ də gözlərinin nəmi var
köksüm dolu xatirə -
ötən günlər saxlayıb gözlərinin nəmini
ağrı dolu sinədə,
nifrətim tutur hərdən
özümə də, sənə də.
Sarıçıçək otların taxıl zəmilərində
gözə çarpması kimi,
gəlirsən xəyalıma.
Yanıram o otların,
sapsari çiçəklərin dibində
yuvasız böcəklərin
ömrün yaşamaq nə xoş;
yetər ki suszluğun
yetər ki səssizliyin,
yetər ki sənsizliyin
əzabından qurtulum
çəkim sənin qoxunu ciyərimə bir udum...