Unutduğum

Gəncə unutduğum vaxtdı,

yolu avtobusdu-qırmızı,

Institutu –dörrdillik

fontanı - bir axşamlıq

davası – bir kücəlik...

Həmişə vağzalında payız olar

Bakı qatarı külək gedər.

Adamlar vaqona yarpaq dolar

adamlar tələsər qacar.

Vaxt vağzalı

payız kimi qovurar.

Unvermağı bir köynəklik.

Qaranlıqda lələləri bir bıcaq.

Göy gölündə vaxt donub,

gəlin gedək vaxt oyadaq.

Hər bicağın ağzında bir qız var

hər qızın adında bir tələbə.

Hər qorxunun dalında bir kənd var

kənd titrəyir döngələrdə hələ də.

Bir kölgəlik ağacı yadımdadı,

kölgənin yarısını quşlar

özləriylə götürdülər,

yarısını da yarpaqlar

aşağı endirdilər.

Onda bz

ağacın altında iki nəfər idik

ağac bizə baxıb sevinirdi.

Gəncə unutduğum vaxtdı,

məni ora nə avtobus aparar,

nə qatar.