Gur-gur guruldayan kişilər vardı,

atları ən qıvraq atlar idilər!

Ürf-adəti külə basdırmamağa

bir ərən idilər,

Atlant idilər...

Əlləri danışıb əl görüşəndə,

yollar səslənibdi ayaqlarında...

Keçmiş, bir xatirə dəftəri, qəmli;

illər saralıbdı varaqlarında...

Ötkəm, ağayana duruşlarıyla

hələ yaddaşlarda yaşayır onlar...

Elə bil bir elin ağır yükünü

yenə də çiynində daşıyır onlar...

Təbiətlərində bir astagəllik;

elə dağları da biz belə gördük...

Nə deyim, onların qoyduqlarının

yüzdən birisini götürə bildik,

Ya elə boşuna zaman keçirdik?

gözümüz görməyir gözləri kimi;

Nə də ocağımız, közümüz yanır

Ocaqları kimi, közləri kimi,

sözümüz ötkünmü sözləri kimi?!.

30Aida Adıgözəl, Kəramət Keramet və başqa 28 nəfər