Salona eli bağlı üç kişi getirildi,sanık sırasına oturtuldular.

Mahkeme başkanı Saruhan Mebusu Mustafa Necati, sanıklardan en yaşlısına, ihtiyar köylüye sordu.

-Baba Adın ne?

Dinleyicilerde bir ferahlama görüldü.

Demek bu ihtiyarın suçu ötekilerden daha hafifti. Bu yüzden ilk yargılanıyordu.

İhtiyar ayağa kalktı.

-Hüsnü

-Baba adı ?

-Ramazan

-Nerelisin ?

-İnebolu’nun Çatal bucağından.

-Baba, sen askerden kaçan oğlunu evinde saklamış, bir asker kaçağına yataklık etmişsin!

-Tövbe de Reis bey !

-Ben tövbe dedim,sen ne dersin ?

İhtiyar köylü başkanın üstelemesinden sıkılmıştı. Elini koynuna sokup yıpranmış, buruşuk iki tomar kağıt çıkardı kürsüye doğru salladı:

-Reis Bey, Reis Bey!..

Şu kafa kağıtlarının içini okusan bana dediğinden utanırsın!..

-Neden ?

-Bu kağıtlar Balkan Harbin'de ve Çanakkalede şehit düşen oğullarımın nüfus kağıtlarıdır.

İki arslanını millet için şehit veren baba, üçüncü oğlunu bu ölüm dirim savaşında bir kahbe gibi gizlemez Reis Bey!

Salonda çıt yoktu. Mahkeme üyeleri birbirlerinin yüzüne baktılar.

Şaşkındılar. İhtiyar birden yamalı mintanını yırttı. Çıplak, ak kıllı göğsü dışarı fırladı.

-Hele gel Reis Bey, yakın gelde şu kalbura dönmüş göğsüme bak!

Bu gördüğün yaraları Makedonya'da Bulgar çeteleri ile döğüşürken aldım.

Sekiz yıl askerliğim var benim. Kurşun yarasına yara demem.

Şehit arslanlarımın yarasıdır bağrımı delen.

Benim oğlum askerden kaçsa bile ben saklamam. Bunu böyle bil !

Mustafa Necati Bey sıkıntısını gizleyemeyerek sordu:

-Peki baba. Oğlunu en son ne zaman, nerede gördün ?

-En son ilk kar düştüğünde gördüm. Aha şurada, Kastamonu askerlik şubesinin önünde. Ankaraya selametlerken...

-Sonra hiç haber almadın mı?"

İhtiyar duraladı.

Bu soruyu beklemediği belliydi. Kuşkulu gözlerle dinleyicilerden yana baktı.

Orada birilerinden, birilerinin bir şeyler söylemesinden korkuyordu sanki.

Kararsızdı.

Bir süre sağına soluna baktı.

Sonra tükenmiş bir sesle başkana döndü:

-Diyecem diyecem, emme o itin ipini de ben çekecem!

Başkan gün görmüş geçirmiş bir tavırla sordu:

-Anlat bakalım baba !

-Askerin bazısı kandırılmış, başıbozuk olmuş dediler.

Askerden kaçanları ortalıkta görmüyorduk, emme kulağımıza geliyordu.

Kaçaklar yakalanırım korkusuna evine ocağına gelmezmiş.

Kimi dağa çıkıp eşkiyalık edermiş. Kimi de bir kıyıya siner mektup yazıp evden para istermiş.

Bir ay önce bana da bir mektup geldi. Muhtar getirdi.

Hah dedim, oğlan askerden kaçtı para ister.

Benim okumam yazmam yok.

Utancımdan kimseye okutamadım.

Muhtar her önüne gelene demiş bana mektup geldiğini.

Ele güne bakamaz oldum.

Dünyaya kahrettim eve kapandım.

İhtiyar eğildi, bağlı elleriyle yün çorabının arasından katlanmış bir kağıt çıkardı.

-Aha mektup bu!.. Alın okuyun.

Nerdeyim diyorsa gidin yakalayın.

Asarken de ipini bana çektirin!

Mahkeme başkanı Mustafa Necati kağıdı açtı, okudu.

Birden yerinden fırladı, ağlayarak kürsüden indi. İhtiyarın önüne geldi.

Boğuk sesiyle hıçkırdı:

-Baba bizi bağışla. Küçük oğlun da İnönü'de şehit düşmüş. Sana gelen mektup askerlik şubesinin şehitlik ilmuhaberiymiş.

İhtiyar elini öpmek isteyen Mustafa Necati Beyi durdurdu:

-VATAN SAĞ OLSUN!..

SİZ ASLANLARIM SAĞ OLUN!...

İhtiyar sessizce ağlamaya başladı.

Çıplak ak kıllı göğsü körük gibi inip kalkıyor, kırışık yanaklarından süzülen gözyaşları sakallarının içinde kayboluyordu.

Vatan hainliği suçlamasından kurtulduğuna mı ağlıyordu, son oğlunu da yitirdiğine mi?

Kimse anlayamadı...

BU VESİLEYLE BU CENNET VATANIMIZI BİZE BIRAKAN BÜTÜN ŞEHİTLERİMİZİ GAZİLERİMİZİ MİNNETLE ANIYORUZ

BU VATAN ÖYLE KOLAYLA KURULMADI ÖYLE KOLAYLADA SATILAMAZ .....

3 nəfər əlləri bağlı zala gətirilib, onlar müdafiəçilər cərgəsinə yerləşdiriliblər.

Məhkəmə rəhbəri Saruhan Mebusu Mustafa Necati ittihamçıların ən yaşlısı, yaşlı kəndçisini soruşub.

-Ata sənin adın nədir?

Tamaşaçılarda təravət göründü.

Deməli bu qocanın cinayəti digərlərindən daha yüngül imiş. Buna görə də o, birinci mühakimə olundu.

Ağsaqqal ayağa qalxdı.

-Gözəllik

-Ata adı?

-Ramazan

- Haralısan?

-İnebolunun Çəngəl nöqtəsindən.

- Ata, əsgərdən qaçan oğlunu evdə gizlədib əsgər qaçağına yataq düzəltmisən!

- Tövbə edin, cənab Reis!

-Tövbə dedim, sən nə deyirsən?

Qoca kəndçi bələdiyyə sədrinin aşmasından bezib. O, əlini toynağının ətrafına qoydu və iki aşınmış, qırışmış kağız rulonunu çıxarıb stula tərəf yellədi:

-King Bye, Kral Bye!..

O baş kağızlarının içini oxusanız, mənə dediklərinizdən utanacaqsınız!..

- Niyə ?

-Bu kağızlar Balkan Harbində və Çanakkəldə şəhid olan oğullarımın əhali sənədləridir.

İki aslanını xalq üçün şəhid verən ata, bu ölüm-dirim savaşında üçüncü oğlunu qəhbə kimi gizlətməyəcək Reis bəy!

Qonaq otağında heç bir çat yox idi. Məhkəmə üzvləri bir-birinin üzünə baxdılar.

Onlar çaşqın idilər. Yaşlı kişi qəfildən yamaqlı naxışını cırdı. Onun çılpaq ağ saçlı sinəsi çıxdı.

- Gəl indi cənab Reis, yaxınlaş və mənim boş sinəmə bax!

Makedoniyada gördüyünüz yaraları bolqar dəstələri ilə döyüşərkən aldım.

Səkkiz il hərbi xidmətdə olmuşam. Güllə keçirməyən yara məni incitmir.

Sinəmi deşən şəhid aslanlarımın yarasıdır.

Oğlum əsgərlikdən qaçsa belə, mən onu gizlətmərəm. Bunu belə bil !

Mustafa Necati bəy problemini gizlətmədən soruşdu:

-Yalnız ata. Oğlunuzu ən son nə vaxt və harada görmüsünüz?

-Axırıncı dəfə ilk qarı yağanda gördüm. Bura da Kastamonu hərbi şöbəsinin qarşısı. Ankaraya salam verirəm...

-Onda heç eşitmədin? "

Ağsaqqal fasilə verir.

Onun bu sualı gözləmədiyi aydın idi. O, auditoriyaya şübhəli gözlərlə baxdı.

Elə bil orda kiminsə nəsə deməsindən qorxurdu.

O, hasarın üstündə idi.

Bir müddət sağa-sola baxdı.

Sonra tükənmiş səslə prezidentə qayıtdı:

-Deyəcəm deyəcəm, o itin ipini sumsun, çəkəcəm!

Prezident təcrübəli münasibətlə soruşdu:

-De mənə ata !

-Deyirdilər ki, əsgərlərin bəziləri aldadıb çaşıb.

Ordudan qaçanları heç yerdə görmədik, suka səsi eşidərdik.

Qaçaqlar tutulmaq qorxusundan evlərinə gəlməzdilər.

Kim dağa çıxıb soyar. Başqa kim sahilə məktub yazıb evdən pul istəyər.

Mən də bir ay əvvəl məktub almışam. Muxtar gətirib.

Dedim haha, oğlan əsgərdən qaçıb pul istədi.

Oxumağa və yazmağa məcbur deyiləm.

Utanmaqdan heç kimə oxuya bilmədim.

Muxtar qarşısına çıxan hər kəsə məktub aldığını söylədi.

Günə baxa bilmirəm.

dünyanı lənətə gəlsin, evdə kilidlənmişəm

Yaşlı kişi əyilib, əlləri bağlı olaraq yun corabdan qatlanmış kağız çıxardı.

-Aha məktub xanım!.. Buyurun oxuyun.

Əgər deyirsə, get onu al

Asarkən mənə bir ip çəkin!

Məhkəmə rəisi Mustafa Necati kağızı açıb oxudu.

Birdən oturacağından tullandı və ağlaya-ağlaya stuldan endi. Qocanın qarşısına çıxdı.

O, boğuq səsi ilə hıçqırıb:

-Ata bizi bağışla. Kiçik oğlun da ehnönüdə şəhid olub. Sizə gələn məktubda hərbi şöbənin şəhid olması haqqında məlumat idi.

Mustafa Necati əlini öpmək istəyən Mustafa bəyi dayandırdı:

-Xalqı SAXLA!..

SAĞOLUN ASLANLARIM!...

Yaşlı kişi səssizcə ağlamağa başladı.

Onun çılpaq ağ saçlı sinəsi lələk kimi aşağı-yuxur, qırışmış yanaqlarından axan göz yaşları saqqalında yox olurdu.

Xəyanət ittihamından qurtulduğuna görə ağlayır, yoxsa sonuncu oğlunu itirdiyinə görə?

Heç kim başa düşə bilmədi...

BU CƏNNƏT VETANI BİZƏ QOYAN BÜTÜN ŞƏHİDLƏRİMİZİ,VETERANLARIMIZI ANIRIQ

BU ÖLKƏ ASAN TİKİLMİYİB, ASAN SATILMAZ .....

  ·