Kəramət : - GÖYÇÖL -GÖYƏÇÖL

Solub-sovrulubdu o həyət-baca
Qızlar qonçə kimi açılırdılar.
Çəpərdən çəpərə sevgi daşırdı
uşaqlar çərpələng uçururdular
Beləcə böyüdük cənnət bağında
Gəzən qızılgüldü qız uşaqlarI
Ətri xatirəmi bihuş edibdi
Eyvana dırmaşan sarmaşıqların.
Keçmişdim altında Göyqurşağının
yüyürüb uçurdum çöldə-çəməndə
Burulğana düşən kənd uşağını
bir ŞÜA qurtardı çayda çiməndə.
Onda mal-qara da yonca ətirli
Gəlin həyalıydı ağaclar belə
Xınayaxdılarda halay hənirli
Yaddaşım yollanır o GÖYƏÇÖLƏ.