Sevinc Qərib : - ANA OLURAM MİSRALARIMA

Yollar çox yordu məni,
and içdim ayaqlarıma
daha qəmə bulaşdırmayacam
izlərimi.
Köçürəm kədərin mülkündən,
bir sevinc daxması tikdim ruhuma.
Qollarımı boşluq zindanından
azad edirəm,
qucaqlayıram özümü.
Ölməkmi?
Nə ölməsi, yaşamaq lazım, yaşamaq!
Ulduzların öpüşünü
təbəssüm edirəm dodaqlarıma,
bu gecə ay da eşqlə baxır gözümə,
göy üzü ritmini tutur xoşbəxtliyin.
Bəyaz gəlinlik geyinir hisslərim,
diyğularımdan sevgi doğulur,
bətni sevinir ruhumun,
ana oluram misralarıma...