İbrahim İlyaslı : - Darıxmaq necə olur...

Sənsiz necə qəribdir
Bilirsənmi bu şəhər?
Nə axşamı axşamdı,
Nə də səhəri səhər.
Sanki ağaclar ağac,
Adamlar adam deyil.
Küçələrdə at çapır
Küləklər veyil-veyil.
Dəniz donub elə bil
Ağuşunda balıqlar.
Buz heykələ dönüblər
Qağayılar, qayıqlar.
Məni ovuda bilmir
Nə doğması, nə yadı.
Hələ ki “Sənsizlik”dir
Bu şəhərin bir adı.
Nə deyirsən, Lavandam,
Bəlkə durub gələsən?
Mənə baxıb darıxmaq
Necə olur, biləsən.