Əbülfət Mədətoğlu : - Həyat mənzərəsi...
Bir ocaq közərir, bir tüstü qalxır
Köklənib diqqətim , baş verənlərə...
Ürəyim susaraq kənardan baxır -
Qəmin divarına, daş verənlərə!..
Titrədir ruhumu həzin bir avaz,
Gözümün kökündə sular lillənir...
Kədərim dərindi, ümidim dayaz -
Dilim tərpənməmiş ağrı dillənir...
Baxıb, vərəq- vərəq yaddaş dəftərin,
Kiprik ucu ilə sığallayıram...
Üzümə oxunan ömrün səhflərin-
Qəbul eləmirəm - cığallayıram...
Nədənsə bənzətdim dar ağacına -
Közərən ocağın tüstü dirəyin....
Səni and verirəm, gülüm, saçına -
Ovut, səni sevən şair ürəyin!