Qollarım ağlamaqdan yorulsaydı,

dizlərimi təsəlli edərdi,

hasar olardı köksümdəki ağrılara,

qucaqlayardı tənhalığımı...

Ehh... yanmaq alova sarılmaqdı,

kül olmaq közdən ayrılmaq.

Arzuların sürükləndiyi edam kötüyü

kiminsə hegomonluq taxtıdı,

kiminsə ölüm vaxtı.

İşıq qaranlığı boğa bilmir,

yenilir zülmətin çirkin xislətinə.

Çarmıxa çəkilir həyat,

insanlıq öldürülür,

dualara qəsd edilir bu məmləkətdə..,

boşa çıxır Tanrının əlləri.

Yerdəki "allahlar" dünyanı qamarlayıb,

quru çörəyə boyun əydirir bəndələri.

Şeytana könül verənlərin qulağı kar,

iblisə tapınanların gözü kor...

Aclığa ibadət edir könüllər,

nədisə yox olur mərhəmət,

göy uzaqlaşır yerdən,

dərin quyulara qərq olur sevgilər,

hissiz doğulur ürəklər.

Bətni boş qalır buludların,

yananların üstünə qaçır yağışlar...