Bu dözüm, dəyanət hardandı onda,

Duyub ki, ömrünün qarlı qışıdı.

Ölüm ayağında, son məqamda da

Buyurub: “Bəlkə də belə yaxşıdır”.

Deyib ki, “ oğlumun vaxtı nə gəzir,

Ona bildirməyin,- təhəri yoxdur.”

Ah! Necə uzundur bu yay gecəsi,

Sanki bu gecənin səhəri yoxdur.

Bir yanında anam ,bir yanənda mən,

Ortada ölümlə o əlbəyaxa.

Dedim: “ qurban olum ata, gəlmişəm.”

Bircə kəlmə dedi: “Şükür Allaha”…

Anamı tapşırdım böyük oğluma,

Atamı tapşırdım ana torpağa.

İndi bircə fikir gəlir ağlıma,

Bircə söz bilirəm:”Şükür Allaha!”

Bu da bəxt işidir, tale işidir,

Dilim başqa sözə uyuşmaz daha.

Ən çətin günümdə: “ belə yaxşıdır”.

Ən ağır günümdə: “şükür Alıaha!”