Kəmalə Abiyevadan İKİ ŞEİR
BAĞIŞLA MƏNİ
Mən sən istəyəndə sevmədim səni
Özüm istəyəndə sevdim ay ana.
Bağışla məni.
Bilmədim qədrini sən istəyəndə
Özüm istəyəndə bildim, ay ana,
Bağışla məni...
Mən sən istəyəndə anlamadım ki,
Özüm istəyəndə anladım səni,
bağışla məni...
nə özüm doyunca, nə sən doyunca
oxşamadım səni,əzizləmədim.
Heç nəyi vaxtında eləmədim mən.
Gec oldu...Gec qaldım...
Gecikdim ana.
Adət eləmişdim gözləməyinə
Sanırdım həmişə gözləməlisən.
Amma ki unutdum ölüm gözləməz
Ölüm sənin kimi səbr edə bilməz.
İndisə oxşayıb, əzizləyirəm
Mən özüm doyunca sevirəm səni...
Gözlərim doyunca sevirəm səni ...
Bağışla nə olar,
Bağışla məni...
Bağışla, ay ana, özüm doyunca...
Bağışla ay ana,gözüm doyunca...
Bağışla məni...
***
Bənzədərdim günəşi mən qəlbinə,
Qəlbin kimi gecələr də yansaydı.
Bənzədərdim suları mən səsinə
Kədərimdən səsin kimi donsaydı.
Bənzədərdim gözlərini dənizə
Dəniz kimi sahilləri olsaydı.
Ulduzlara baxışların deyərdim
Nuru axıb ürəyimə dolsaydı.
Bənzədərdim saçlarını səmaya
Səma qara geyməsəydi hər axşam.
Bənzədərdim səni bütün dünyaya
Dünya sənə bənzəsəydi ay ana.