Bir sükut içindəyəm, susmuş ətrafda hər şey,

ürəyimin içində boşluq dolu səssizlik...

Nə gələn var, nə gedən... nə xoşgörü, nə giley,

Bağlayıb üzümüzə torpaq yolu səssizlik.

Əsən yaz küləyi lal, susan yaz günəşi kar,

budaqları titrəyən yasəmən kolu elə...

Sanki zaman dayanıb, bir səsə ehtiyac var,

Axmada kənd bulağı gözləri dolu elə.

Əvvəl belə deyildi baharın qədəmləri,

Ürək parçalarıdır qırıq xəyal yerinə.

Daha yaşamaq olmur o səs-küylü dəmləri,

İstilər qəfil düşdü dünyanın lal yerinə.

Kölgədə üşüyəni açıqda yandırır gün,

Körüklənmir adamın sinəsi yaz mehinə.

Puçurları çatlayan nəhəng ağaclar üzgün,

Batmır qırçiçəkləri sübh çağının şehinə.

Dilini kim bağlamış ağzından qan damanın,

Nədənsə qan-qan demir dəliqanlı, kür biri.

Nə ağrısı bilinir, nə acısını zamanın,

Nə ah çəkə bilirəm, nə köks ötürür biri.

Qəlbim üşürgələnir boz dağların qarında,

Kimsəm hanı deyəsi üst-başını qalın gey.

Axşam düşür, soyuyur üzü adamların da,

Bir sükut içindəyəm, ətrafda susmuş hər şey.

30.03.2025.