Onda yaylıqlar vardı –

üstdə qız şəkilləri.

Gözəl ala gözləri,

pambıq kimi əlləri...

Ordan pərvazlanardı

oğlanların xəyalı.

O qıza bənzəyərdi

gözəllərin camalı...

Ah, o hisslər hopurdu

tarixə varaq-varaq.

Tərtəmiz duyğulardan

kiablar qalaq-qalaq...

Hər şey nağıl kimiydi,

nağıldı, nağıl ancaq!

O yaylıq uçub gedib,

o duyğular qalacaq!

Göydən üç alma düşməz,

ürəyimz çəkilər.

Xatirəmiz, eşqimiz

o yaylığa bükülər...

Qara torpağa girməz,

uçar Tanrıya sarı.

Arxasınca boylan, bax,

dikəlsin başın barı...

Gözündə əksi qalsın,

yaylıq, qız şəkilləri...

Qəmli gözləri vardı,

pambıq kimi əlləri...