Lilpar Cəmşidqızı : - RÜBAİLƏR ( Əxrəm şəcərəsi)

Məf'Ulün məf'Ulü məf'Ulü fə'Ul
+++
Sən xəlq etdin yerdə, verdin mənə can,
Ölmüş ruhum, ver qayıtsın yenə can.
Könlüm duymur, bağlanıb yol, Yaradan,
Açmaz güllər, verməsən gülşənə can.
+++
Gəlsəydin, aləmdə bitməzdi zaman,
Gün görsəm, mənasız ötməzdi zaman.
Könlüm qəm çəkməzdi, bir yerdə nigar,
Vüslət görsək biz də, yetməzdi zaman.
+++
YaRəb, neyçün verdi yar yarə cəfa?
Bir axşam göndərdi şəm narə cəfa.
Bülbül gül sevmişdi, etmişdi xəta,
Zalım xar vermişdi gülzarə cəfa.
+++
Hardan bildin yoxdu köksümdəki dərd?
Qan içmiş, bax toxdu köksümdəki dərd.
YaRəb, mən sürsəm də aləmdə səfa,
Susmur ruhum, çoxdu köksümdəki dərd.
+++
Can bir camdır, tezcə, sındırdı həyat,
Canım dincəlmişdi, yandırdı həyat.
Dünya bir məhbəsdi, yoxdur güzəran,
Eşqim odlandıqca, söndürdü həyat.