Məcnun qəm əlindən dedi səhrayə düşübdür,

Çox aşiqin ancaq gözü Leylayə düşübdür.

Eşqin səmərin görmədi könlüm, niyə bir gün?

Ruhum boğulur, çün qəmi- dəryayə düşübdür.

Aləmdə olan dərdü qəmin, Sahibi, neyçün?

Zillət və müsibət elə Zəhrayə düşübdür.

Adəm baba dadmışdı o Cənnət bəhərindən,

Aləmdə günahın çoxu Həvvayə düşübdür.

Bir kafi alan körpünün üstündə dayanmaz,

Ancaq çoxunun qisməti ə'layə düşübdür.

Gülşəndə gülün köksünü al- qan eləyib xar,

Möhnət açılandan güli- rənayə düşübdür.

YaRəbb, ürəyimdən darıxan ruhumu al Sən,

Qaytarma, bu Lilpar yenə sevdayə düşübdür.