Ayaz Arabaçı : - baş alıb gedirsən

baş alıb gedirsən
adını belə unutmuş yollarla
ayağını basdığın hər daş
küskün-küskün, kinli-kinli inildəyir
gedirsən
qoşulub yolların bekarçılığına.
çiynində köhnə bir çanta, çantada
köhnə bir şəkil
şəkildə köhnə bir həyət,
həyətdə köhnə bir həyat-
içi çölü köhnə bir ev
qapısında qıfılı yox
külək açar külək bağlar
sən bu evin
gözlədiyi son adamsan
qonaq kimi yara kimi
və iç-içə iki otaq
nə bir lampa nə də bir səs
ancaq sükutun içində
çürüyən bir saat var
5.15-də dayanıbdır əqrəbləri
o da susqun sən də susqun
bir pencək asılıb divardakı mismardan
yəni özündən qalma bir keçmiş
əl atıb geyinsən keçmişə dönəcəksən
danışmaq istəyirsən
pəncərəylə
divarla çatlamış döşəməylə
Amma onlar cavab vermir
çünki sən cavab deyil
yalnızlıq axtarırsan
pəncərəni açırsan
kif qoxusu çəkilir
mizin üstə atılmış ağzıaçıq bir kitab
oxunmamış
bəlkə də illərdir səni gözləyir
kimsə ilk səhifədə qırmızı xətlə yazıb
gedənlər öz içində itənlərdi
ayaqlarının altında cırıldayır döşəmə
bəlkə adını soruşur kim olduğunu soruşur
qopub düşmüş kirəmit yerindən
göy üzü boylanır içəri
içindən keçir ulduzlar
sadəcə gözlərini yumursan
artır yaşamaq həvəsi
bir tavan bir divar bir də gecənin ilıq nəfəsi