Sona Vəliyeva : - Təbrizli qızın himn oxuması

(Məktəb tədbirində şagirdlərin sırasında 7-8 yaşlı Təbrizli bir qızcığaz əlini köksü üstə qoyaraq yaşıdları ilə Azərbaycan himnini sanki bütün Təbrizin yerinə daha şövqlə oxuyurdu...)
Himn oxuyur Təbrizli qız...
Yüz illərin yanğısına
su səpilir...
Yüz illərin qəlb yanğısı sərinləyir.
Bir qızcığaz nəfəsiylə,
məğrur vətən nəğməsiylə,
səs üstündən
eldən – elə yol çəkilir,
Təbriz Bakıya gəlir...
Səf-səf düzülən ordu,
Şükür, qalıb dayanar,
Savalandan əsən yellər,
Gilavara qoşular.
Müjdə aparar çapar,
bir körpənin qəlb səsiylə
Təbriz himn oxuyar...
Bu səsdən bayraq yağar,
Təbriz ayağa qalxar,
Təbriz bayraq qarşılar...
“Şeyx Səfi” xalısından
yola çiçək döşənər,
bir səsin işığından
yollara şəfəq düşər...
Bu səs möcüzə olar,
şimşəkdən qılınc alar,
biçər sərhəd çəpərin,
yox edər Araz dərdin...
Bir səsin haqq qüvvəsi
göz önündə görünər,
Güney – Quzey kədəri,
nəğmə boyu
çiçəklər,
azad bacım, qardaşım,
səs üstündə birləşər...
Ruhun paytaxtı Təbrizin
ümman-ümman arzusun
bu qızcığaz dindirər.
Dədəm Qorqud boy – boylayar,
Qazlıq dağı tərpənər.
Laylam, bayatım mənim,
şikəstəm, ağım mənim,
düymə-düymə çiçəklər,
kədər sevincə dönər.
Bir səsin min diliylə,
Vətən himni səslənər.
Bir qızcığazın
səsiylə,
solan bahar qayıdar,
Şuşam qalib dayanar.
Araz üstən güllər axar,
Səd – sərhəd misra-misra
bu nəğməyə qoşular...
Bir millətin
yüzillik
ayrılığı yox olur...
Bu səs Babəkə qollar,
Səttarxana yol olur...
Şah babamın arzuları,
bu himn ilə çin olar...
Bir qızcığazın səsi
Güneydə dərdi umman,
azadlığı boğulan
bütövlüyə tamarzı,
türkün üsyan nəğməsi,
haqqın qalib gəlməsi,
Bu qızcığazın səsi
birləşən Vətən səsi...