Sevinc Qərib :- Könlüm həsrəti alıb geyindi...
Könlüm həsrəti alıb geyindi...
Yeni ayaq açmış körpə kimiyəm,
addımlarım kövrək, yerişim əyri,
ayaqlarıma güvənmirəm,
ümiddən asmışam bədənimi.
Mən dünyanın qərib sakini,
dünya mənə yad ölkə.
Əllərim saçlarımın hakimi,
sığal hökmü verdi bəlkə...
Sevgi döyünür ovuclarımda
əllərim min savaba batır.
Kirpiyimdə susur yağış,
gecə də səhəri yubadır.
Pəsdən oxunan nəğməyəm,
zil səslər ruhuma ögeydi.
Eşqimə vüsal behi verməyən
könlüm həsrəti alıb geyindi...