Şah Abbasın nağılından bu yana

Hökmü olan ağlı kəmdən qorxuram.

Bu dünyanın gedişatı bilinmir,

Heç bilmirəm kiməm, kimdən qorxuram.

Düşünürəm, könül açan nə yazım,

Hara getdi şən havalar, a sazım?

Heç xoşluğa yaxın gəlmir, ha yozum –

Mən özümün öz “bəlkə”mdən qorxuram.

Haqq olanı saxlayar kim, atar kim?

Sevgi bitsə o boşluğu tutar kin.

Dərdliyə ad uydurmağa nə var ki –

Bu urvatdan, bu görkəmdən qorxuram.

Qədərimdi qəbahətim, a qadam,

Bu hirsimdi, bu hikkəmdi, bu – qəbam.

Bu gün-sabah çartlayacaq bir qabam,

İçimdəki tünd sirkəmdən qorxuram.

Qorxa-qorxa qoruyuram ədamı,

Gizləyirəm dil altında nidamı...

Gör, nə günə qoydular ki, adamı –

Mən özümün öz kölgəmdən qorxuram.

Fevral 2024