Vaxtında çıxacaq günəş də, ay da,

Səhər açılacaq, axşam düşəcək.

İlləri ömrünə təpən adamlar

Qışda titrəyəcək, yayda bişəcək.

Yenə dan üzündən yağan sevgiyə

Sərçələr, durnalar doğmalaşacaq.

Atlar kişnəyəcək yenə hardasa,

Yenə köç harayı yaldan aşacaq.

“İncəsu” daşacaq yenə yazağzı,

Yenə quruyacaq yayın ortası.

“Kəmənd”in döşündə xınalı daşlar

Nə azalasıdı, nə də artası.

Ömrünü-gününü boşa verənlər

Deyinə-deyinə ölüb gedəcək.

Yenə el aşiqi tütyə kişilər

Tütyə sevgisini bölüb gedəcək.

Vaxtın yedəkçisi, yedəyi bəlli,

Meyli bir xatalı yönə olacaq.

Sevgi məktubları yazılmasa da,

Sevgi mesajları yenə olacaq.

Amma ki... Ammalar o qədərdi ki...

Olub, olmayanlar tükənən deyil.

Daha faniliyi bilən qocalar

Şirin yuxulara salacaq meyil.

Tanrım, ömrümüzü udduqca zaman,

Gördük, uzun illər bir anlığıymış.

Dünyanın ən ağır itkisi vallah

Gedişi dağ çəkən cavanlığıymış!

Sən demə, can yeyən acgöz vaxt üçün

Həsrətin ağrısı yavanlığıymış!

24.09.24