Kəramət : - Ona "PƏLƏNG" dedikcə

Ona "PƏLƏNG" dedikcə
...daha çox qürurlanır, umudulmuş keçmişini yaşayır (dı). Öyrəşdiyimiz pişik yeriş-duruşundan əsər-əlamət yoxdu onda.
Mal yiyəsinə oxşar,-deyiblər, amma mənə elə gəlirdi ki, o pələngliyini-ilkinliyinin özgücündən əmin-arxayınlığı içindədir.
O, sığallanmaqçın doğulmamışdı, sevgiyə layiqdi və onu görürdü., qayğı da dozasını aşmasın gərək.
İnsana da qürurla yaşamağı təlqin etmək gərək... məzlum, bicarə, "inşaallah-maşaallah", "ilahi", "şükür" və s. bu kimi kəlmələrlə, şeirimizdə daha çox, duyğularla bilərək-bilməyərək köləliyi, dilənnçi psixologiyası aşılanır, baxın şairlərin leksikonuna, hansında yuxarıdakı sözcüklər çoxsa...öz obrazı da odur, oxucusunu da misginləşdirir.
Bu isə ..məhz mənim pişiyim-Pələngimin orijinal fotosudur...
"Pələng" dedikcə daha qürurlu durur-baxırdı və həmin anı şəkilləndirdik...
İNsanı-heyvanı-ağacı-quşu ümumdüşüncə-duyğu dövriyyəsi birləşdirir və hamı ətrafıyla anlaşır, əslinə qalsa...
İndi fotosuna baxıb çağırıram;
-PƏLƏNG, PƏLƏNG..
....O, məni eşidir, əlbəttə, ömür divarının o üzündən.