Göy üzü kimi qatmaqarışıqdır əhvalım,

Gah gözlərimin dibindən bulud keçir,

Gah günəş doğur qəlbimin dərinliklərində.

Ömrün bir an dayanıb nəfəs dərdiyi məqamdır

Qəfil açılıb, qəfil tutulan bir bazar günü...

Haradan haraya? - sualı dolaşır beynimdə

və başımdan keçən qovğaların xatirələri...

Bu yazı da qarşılamaq varmış qismətdə!

Ürəyim əsir nanə misalı bir yaz nəsiminə...

Arada kimisə xatırlayıb sevinirəm,

nəyisə yada salıb dilxor oluram bəzən.

Havada torpaq qoxusu

yenicə daranan otların ətrinə qarışmış,

Əllərimə can atır

çəpərdəki kolların altından boylanan

gicitkan topaları.

Alça çiçəkləri yağır üstümə quşbaşı qar kimi,

leysana düşmüş kimidir sərçələrin səsi.

Nəğmələri üşüyürmü

torağayların bu yağışda,- bilmirəm...

Su şırıltısına qarışıb uzaqdakı bir anadilin səsi.

İnsan daha pis üşüyür qürbətçiliyi vətəndə,

xəbəri yoxdur qaranquşların...

Yad havalar keçir

başımın üstündən bulud-bulud, ağ-qara...

Düşdüyüm çiçək yağışıdır bu dəfə,

Saçlarım daha bəmbəyaz,

üst-başım daha dümağ...

Hər şey olacağına varır şübhəsiz,

hər kəs özünə qovuşur şəksiz...

Torpaq adamların ovqatını yaşayıram bu gün,

qatmaqarışıqdır əhvalım göy üzü kimi...

Gah açılıb, gah tutulur göy üzü!

02.04.2025

SÜLEYMAN ABDULLA.