Səttar Bəhlulzadənin heykəli önündə düşüncələr...

İllərdi bu daşdan çıxmır səs-səmir,

Bir arzum var, Tanrım, ver, başacan ver.

Bu adam daş olub qalmaq istəmir,

Bu daşa nəfəs ver, bu daşa can ver.

Nə var gözəl görən gözlər daşlaşıb,

Bədən daşın üstdə, baş daşın üstdə.

O boyda Səttarı necə daşıyır,

necə dayanıbdı daş daşın üstdə?

Olmaz ki, dünyada Səttarlar eyni,

Amma, daşa nə var, daş hər yanda daş.

İllərdi yanından keçib gedirəm,

Daşdan Səttar olmur, Səttardan da daş.

Deməyə sözü var, sözü, görürəm,

Nə bütə tapandı, nə də ki, büstə.

Daşlaşıb qalsa da özü, görürəm

yük olmaq istəmir bu daşın üstdə.

Azacıq sığal çək barmaqlarına,

Sonra da özünə burax gerisin.

Güc gəlsin daşlaşmış ayaqlarına,

Bu daşın üstündən düşüb yerisin.

Gül-çiçək içində dörd yan, dörd tərəf,

Yenidən nə ağac, nə gül əkəcək.

Qaytar, fırçasını əlinə qaytar,

Ətrafı bundan da gözəl çəkəcək.

İllərdi bu daşdan çıxmır səs-səmir,

Bir arzum var, Tanrım, ver, başacan ver.

Bu adam daş olub qalmaq istəmir,

Bu daşa nəfəs ver, bu daşa can ver.

30 iyun 2023