Lilpar Cəmşidqızı : - RÜBAİLƏR (Əxrəm şəcərəsi)

Məf'Ulün məf'Ulü məf'Ulü fə'Ul
+++
Bir dərdim dilləndi, yar oldu dəva,
Odlandım köksümdə nar oldu dəva.
Dərmansız könlümdə eşq atəşi var,
Loğmandan həb gəldi, xar oldu dəva.
+++
Zülfümdən tel aldı bir badi-səba,
Qəlbimdən od çaldı bir badi-səba.
Yar, oxdan sən çəkdin ayrıldı kaman,
Tərpəndim yumşaldı bir badi-səba.
+++
Sən verdin aləmdə bir canı, Xuda,
Öldürməz bir Tanrı qurbanı, Xuda.
Köksündən mirvarı yığdın sən onun,
Dərya qərq etməz ki, mərcanı, Xuda.
+++
Yar hicran göndərdi, çəkdirdi cəfa,
Ruhum ev tikmişdi, çökdürdü cəfa.
Hərdən me'mar oldu köksümdə ürək,
Mən qaldım eyvanda, sökdürdü cəfa.
+++
Bülbüllər gülşəndə görmüşdü səfa,
Allah bir bağbandı, vermişdi səfa.
Aldanmış qönçəylə əylənməsə xar,
Zülfündən bir çəngə hörmüşdü səfa.