İyiirminci yüzülliyin görkəmli Azərbaycan şairi Rəsul Rzanın dilindən eşitdiyim və hansısa yazısındasa oxuduğum “Ədəbi Mığmığılar” kəlməsi illər keçsə də öz dəyərini oluğu kimi qoruyub saxamaq baxımından bu günün özündə də çox aktualdır. Deyilənə görə bu kəlmələri o, şairlik eşqinə düşsələr də ortaya yönlü beç-üç misra qoya bilməyənlərin, bunula yanaşı mığmığısayağı səs çıxarmaqla hamının əsəblərini tarıma çəkənlərin ünvana haqlı olaraq işlədib.

Rəhmətlik Rəsul müəlliin yaşadığ illərdə heç olmasa beləərini susduranlar arabir tapılırdı...

Ancaq indiki günərimizdə həm künc-bucaq ədəbiiyyatının həm də “ədəbi yengələr”in sayı o qədər çoxalıbkı day belələrinin qarşısında duruş gətirmək hər kəsin hünəri deyil. Birinci növbədə bu işi körükləyənlər “künc bucaqda” başlarını girləyən çoxbilmiş fəndgirlərdir. İstedadları ərəmik olanlar yazar olmaq həvəsinə düşənləri elə ustalıqla cənglərinə keçiib, ya özləri, ya da başqaları tərəfindən kitablar yazdırır. İşə başlamazdan qabaq kiməsə (az-çox tanınmış birisinə) ön söz yazdırır, redaktəyə görə “hərif”dən xeyli miqdarda pul alır, əvvcəlcədən danışıb sövdələşdiyi nəşriyyadan, əlmuzdunu alıb cibinin ən dərin yerynə qoyur. arada kitabı “korrektə” edəni də, komputeçini, dizançını və

s. də unutmur.

Kitabın üz qabığını əlvan gül-çiçəklə, arxa üzünü həmin yazarın ailə üzvlərindən tumuş, ta neçə-neçə mükafat sahbi ouğunun da al-əlvan rənglərlə nəzərə çarpdırır. Heç üzünü görmədiyi bir tanınmış bir neçə şairin hesabını verib, kitab çıxandan sonra nəşrlə bağlı tərifdolu rəyləri, özü və ya bir tanışının vasitəçiliyi məbuatda və ya saytlarda kitabın tərifini göylərə qadırır. Kitabın ilk nüsxəsi araya gətirilən kimi məclisi pul xışılıtısı, araq qoxu və kabab ilə “bəzəyib, urvata salırıar...

İnsafən, “künc-bucaq”da eşələnib niyyətlərinə çatanlara nisbədən,””Ədəbi yengələr” etibar edib inanmadıqları adamları yaxınlarına buraxmırlar. Əvvəl öyrənirıər ki AYB-yə üzv qəbul olunmaq niyətinə düşənlərin ortada heç olmasa bir-iki abırlı-başlı ağzıbütöv tanışları-yengələri varmı, ədəbi aləmdən azacıq da olsa səlsləri gəlimi, ayrı-ayrı üç şəxsdən yalvar-yaxarla (təbiidir ki “qonurgözlükərlələ”) aldıqları (sənədlər və Zəmanət taınmış adamın imzasıyladımı! Əbəbiyyata ötəri həvəsin təhhriki ilə gəlməyim ki? Yaşının ahıl çağlarında şairlik-yazıçılıq eşqinə düşən bu baba və ya nənə yaşında olan bu “bu "istedad dağarcıqlarının" niyyətləri nədir?!

R.S. Yazını oxuyanda mənə yönəlik qəzəbli olanlardan elə bəri başdan üzrxahlıq edirəm. Mən heç kimin, illah da ədəbiyyata öz zəhmətiylə gələn, özgələrinə kitabyazdırmaqla kitab müəllifi olduğula öyünən, beş-üç kitabının və ”ədəbi yengə”lərin hesabına Azərbaycan Yazıçılar Birliyiini qəbulkomissiysını əldən-dildən salan şair dotumuz Səlim Babullaoğlunun hər gün gönə-dönə üzləşdilkəri "ədəbi mığmıların və " ədəbi yengələrin" "hücumlarlna necə tab gətirdiklərini təsəvvür edəndə, az qala varımdan yox oluram...

Dostlar, mən özüm də süddən çıxan ağ qaşıq olmasam da, Bizim Cəbrayılm camaatıyçün müqəddəs hesabedilən “Hacı Qaraman” ocağ haqqı, nənki kimlərinsə haqqını tadalamş, nə də son 26 ildən bəri rəhbərlik etdiyi AZƏRBAYCAN YAZIÇILAR BİRLİYİNİN MİNGƏÇEVİR BÖLMƏSİNƏ xələl gətirəmişəm. GƏLİN, HEÇ OLMASA ZAMAN-ZAMAN MİNİLLİKLIRDƏIN BƏRİ NİZAMİ, FÜZULİ... ucalığında söz xəzinəmizin varlığına həmişə, olduğu kimi yenə də səcdə eləyək!

ə