Sabir Yusifoğlundan BİR ŞEİR

Dnepr şəhəri,
Qaqarin, 11.
Qızlarla bir yataqxanada, -
Məktəbimiz,
mətbəximiz
mərtəbəmiz bir...
Divar qonşusuyduq
tələbəliyin beşinci mərtəbəsində, -
Eşqin göydələnində.
O, 112-də yaşayırdı,
Mən 114-də ölürdüm.
Mən o qızı,
o sarışın alagözü
hamıdan çox sevdiyimi,
bilən olmadı.
Bəlkə də oldu,
üzə vuran olmadı...
bilmirəm.
Gecədən azca keçmiş
bir bəhanə tapıb
döyərdim qapılarını:
- sizdə duz olarmı,
kibritiniz varmı,
yanğını söndürməyə?!.