Kəramət : - UŞAQ OLMA
UŞAQ OLMA,-
deyərdim özümə
altımışımda belə
söz üzündə,göy üzündə
göyqurşağı gəzirəm.
Düzünü deyim ki,öz-özümdən bezirəm
amma yenə birini gəzirəm
yalanının dalınca
payi-piyada, ayağı yalın
başı açıq, havalı qaçım.
Uşaqlar, çöl quşları, balıqlar
Yanıltmadı heç vədə.
sənə baxma,DÜNYAGİRİM,
sən hər şeyi bilənsən.
Bir şeyi bildim-
məndən ev quşu olmaz
Məndən süni balıq,heç olmaz.
Amma,amma,amma
balaca uşaq qəbri qazın
gərəyim olar.